Dişte lezyon, dişi ya da dişleri çevreleyen dokularda (Dişeti, kemik) görülen patolojik değişikliklere lezyon denilir. Diş lezyonları dişlerdeki iltihaplardan, travmalardan ya da gelişim sırasında görülen deformasyonlar sebebi ile lezyonlar oluşabilmektedir. Diş lezyonları en çok iltihaba bağlı olarak ortaya çıkmaktadır.

Dişlerin çürümeye başlamasıyla birlikte mine tabakalarında aşınmalar meydana gelir. Bu durumun fark edilmemesi ile dentin tabakasına kadar ulaşır. Dentin tabakası mine tabakasının oranına bakarak daha çok zayıflatır. Bu yüzden çürük hızla ilerleyip pulpa odasına ulaşır ve bakteriler dişleri burada nekroz etmeye başlarlar. Pulpa odasının içi boştur ve kök ucuna doğru uzanan kanal şeklinde olur. Pulpa odasına geçen bakteriler çene kemiğine ve kök ucuna kadar rahatlıkla ilerler. Böylece de artık ağız ortamı ile dişler ile kök uçları arasında mikroorganizmaların kolaylıkla geçiş yapabileceği açık bir yol ortamı oluşmuş olur.

Kök ucuna ve kemiklerin içine yerleşen mikroorganizmalar burada organize edilerek kemiği eritmeye ve böylece tüm vücuda yayılmaya başlar. Bu durumlar tedavi edilmediği sürece daha da ilerleyerek kistler oluşturabilir ve komşu dişlere yayılabilir. Üst çenede ise maksiller sinüs içerisinde ya da burun mukozasında ilerler ve bu da alt çenede mandibular kanal adı verilen alt çene sinirlerine, damar paketlerine zarar verebilir.

Dişler çene kemiğine periodonsiyon denilen periodontal lifler yardımı ile tutunur. İnsanlarda kemikler üzerinde bulunan dişeti dokusunun kalınlığı normalde 2 milimetredir. Ancak ağız bakımlarının iyi yapılmaması ile diş taşlarına dönüşüm gerçekleşir ve bu diş taşları da bakterilerin oluşmasına zemin hazırlar. Bu durum bakterilerin yoğunluğuna göre artış gösteriyorsa dişetlerine kadar yayılabilir. Bu durum ilk olarak diş eti kanaması olarak kendini gösterir. Böyle durumlarda bakteriler engellenmezse kemiğe sıçrayarak iltihapların artmasına neden olur.

Her dişin uzunlukları ve köklerinin kalınlıkları aynı olmaz. Dişlerdeki travmaya bağlı olan enfeksiyonların oluşum nedenlerinin başında dişlere taşıyabilecekleri kuvvetlerden daha fazla kuvvet eklenmesi gelir. Gece dişleri sıkmak ve gıcırdatmak, yüz bölgesinde bulunan darbeler, alt üst çenenin birbirlerine göre uyumsuz olmaları nedeniyle olan ters kapanışlar sonucu dişlere daha fazla çiğneme kuvvetinin gelmesi, eksil dişlerin sonucunda meydana gelen devrilmeler nedeniyle dişlerin ters kuvvet almaları, kalem ısırma gibi kötü alışkanlıklar ve bunlar gibi daha birçok neden diş lezyonuna neden olmaktadır.

En sık görülen dil lezyonları genellikle 20 yaş dişleri ile ilgili olanlardır. 20 yaş dişlerinin gömük kalması sonucu ile oluşan dokular diş sürdükten sonra kaybolmaları gerekirken 20'lik dişler kemiklerin içine hapsolurlar. Bunun sonucunda da kemik erimeleri oluşarak kistler meydana gelmektedir. Bu durumu önlemek için öncelikle ağız bakımına önem verilmeli, herhangi bir şikâyet olmasa bile en az 6 ayda bir diş hekimi kontrolüne gidilmelidir. Eğer şikâyetleriniz varsa da zaman geçirmeden bir an önce diş hekimine başvurmanız gerekir.